သစ္ရိပ္ရယ္လို႔ ျမင္တာနဲ႔
ေအးခ်မ္းတယ္ထင္ၿပီးငါ..အႀကိမ္ႀကိမ္ ၀င္နားဖူးတယ္။
သတိလက္လြတ္ပဲ။
ကိုင္းေတြက်ဳိး ရႊက္ေတြေၾကြေတာ့မွ
ဘယ္မွာ ဆက္နားရမလဲ …ဘ၀
ထိပ္ဆံုးကို ေရာက္ခ်င္ေနမွ
အျမင့္က မိုးေတြ သည္းလာတယ္။
ငါ့ဆက္နားခိုရာ
အရိပ္စစ္စစ္ ဘယ္မွာလဲ။
အသိစိတ္ေတြ ကင္းေနတဲ့ ညေတြ
သန္းေခါင္ယံေက်ာ္ေပါင္း မ်ားမ်ားလာေတာ့
ငါ တစ္ခုခုကို ေၾကာက္ေၾကာက္လာတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ငယ္တုန္းကလို
မနက္ခင္းဆည္းဆာကို ၾကည့္ခ်င္ေနမွ
ေန၀င္ခ်ိန္ကို ျမင္ျမင္လာတယ္။
ငါ့ ေန၀င္ခ်ိန္မ်ား ေရာက္ေလေတာ့မလား။
အေမ….
အရိပ္ေတြမဲ့မဲ့လာတဲ့ သားဘ၀
ဘယ္မွာ ဆက္နားရမလဲ၊ ေျပာပါအံုးေမေမ
သားသိလာတဲ့ အရိ္ပ္ဆိုတာ
ဘယ္အခ်ိန္မွ တည္ၿမဲမလာေတာ့ဘူး၊
ဒါေပမယ့္ ေမေမ
သားရင္မွာ တစ္ခါတစ္ခါ ေအးခ်မ္းလာတယ္
အေမ့အရိပ္။
သားဘယ္ေလာက္ပဲ ပူေလာင္ေနပါေစ
အေမဆိုတာေလးနဲ႔ သားေအးခ်မ္းလာတယ္…
သား နားလည္လာၿပီ ေမေမ။
အရိပ္ေတြ အားလံုးထဲမွာ ေမေမ့ အရိပ္ (မိဘ အရိပ္)သာ
ေအးခ်မ္းဆံုးဆိုတာ မိဘနဲ႔ ေ၀းေလေလ
ပိုပိုသိလာေလေလပါပဲဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment